പുല്ക്കൊടി
ലൂസിഫര്
പുലര്കാല മഞ്ഞിന് കണമല്ലിതു വിരഹ-
ദുഖിതയാമാപ്പുല് കൊടിതന് കണ്ണുനീര്
മുത്തുകളായി ഉതിരുകയല്ലെ!
അവള്തന് ഹൃദയം നുറുങ്ങിനിറഞ്ഞു
വിതുമ്പി തുളുമ്പി കേഴുകയെല്ലേ!
രാവില്വന്നെത്തുമാ പാലൊളിച്ചന്ദ്രന്,
അല്ലയാ താരക കൂട്ടത്തിലൊരുവനോ
അല്ല മറ്റേതൊരു ഗന്ധര്വനോ അവളെ
പ്രണയമോടെ വാരി പുണര്ന്നിട്ടുണ്ടാകാം!
അനുരാഗമോടെ അവളും ചുംബിച്ചിടാം!
രൗദ്രസൂര്യന് പുലര്കാലെ
വന്നനേരം വ്യഥയോടെ
പ്രിയനവനോടി മറഞ്ഞതിനാലാവാം
അതാവാം പുലരി വന്നനേരമവളുടെ
കണ്ണുനീരീയിങ്ങനെ കണമായടര്ന്നത്.
No comments:
Post a Comment